Miejski Klub Sportowy Orlicz Suchedniów
Rok założenia: 1924
Barwy: biało-niebieskie
Adres: Sportowa 5, 26-130 Suchedniów, Swietokrzyskie, Polska
telefon: (41) 254-32-82
strony internetowe:
http://orliczsuchedniow.futbolowo.pl/ (nieoficj.)
Stadion: Stadion Miejski w Suchedniowie
pojemność - 1000 miejsc (847 siedzących) / oświetlenie - brak / boisko - 102 m x 65 m
Prezes: Maciej Glijer
Trener: Robert Bilski, Rajmund Kabała
Miejski Klub Sportowy Orlicz Suchedniów – polski klub sportowy założony w 1924 roku w Suchedniowie po połączeniu Sarmacji i Strzelca, co czyni go najstarszym świętokrzyskim klubem. Prowadzi trzy sekcje: piłki nożnej, siatkówki i badmintona. Obecna nazwa klubu została nadana przez działaczy po raz pierwszy w 1936 roku, aby uczcić pamięć poległego legionisty, generała Gustawa Dreszera ps. Orlicz.
Historia sekcji piłkarskiej
Pierwsze mecze piłkarskie w Suchedniowie odbywały się jeszcze przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości. Rywalizowały w nich zespoły, które nie były zrzeszone w żadnym związku. W 1924 roku po połączaniu Sarmacji i Strzelca suchedniowianie zgłosili swoją drużynę do rozgrywek, co czyni ją najstarszym klubem w obecnym województwie świętokrzyskim. Cztery lata po założeniu zespół występował w klasie A, plasując się w niej na trzecim miejscu, a w następnym sezonie zwyciężając. W spotkaniach o awans do ligi państwowej zmierzył się z Victorią Częstochowa i Wartą Zawiercie, ulegając tej drugiej po zaciętych bojach. W 1936 roku działacze klubu zmienili jego nazwę na Orlicz, aby uczcić pamięć poległego legionisty, generała Gustawa Dreszera ps. Orlicz. Następnie drużyna znalazła się w Krakowskim Okręgowym Związku Piłki Nożnej i rywalizowała w klasie B.
W czasie II wojny światowej suchedniowskie boisko zostało zniszczone, a wielu zawodników zginęło na frontach, w lasach Kielecczyzny i wobozach koncentracyjnych. Życie sportowe nie zanikło jednak całkowicie – piłkarze rozgrywali mecze w ustronnych miejscach. Po ustaniu działań wojennych odbudowano obiekty sportowe, natomiast ich uroczyste otwarcie odbyło się 6 maja 1945 roku. W tym samym roku Orlicz wziął udział w eliminacjach mistrzowskich, w których wywalczył prawo gry w klasie B. Kolejny sezon klub zakończył na pierwszym miejscu w tabeli i awansował do klasy A. W 1952 roku zespół prowadzony przez Jerzego Junga sięgnął po puchar Polski na szczeblu okręgu. Sukces ten spowodował, że klub następnie wystąpił w rozgrywkach centralnych, przegrywając z Lotnikiem Warszawa1:3. W 1953 roku Orlicz zadebiutował w III lidzie. Mecze drużyny oglądało na stadionie 10 tysięcy kibiców. Pobyt wśród trzecioligowców nie trwał jednak długo – klub z dorobkiem 12 punktów (trzy zwycięstwa, sześć remisów i 13 porażek) został zdegradowany. Jedną z przyczyn spadku była słaba postawa zawodników w spotkaniach wyjazdowych. Kolejne lata przyniosły kryzys, a Orlicz w 1959 roku znalazł się w klasie B. Dwa lata później wywalczył promocję do ligi okręgowej, w której suchedniowscy piłkarze radzili sobie dobrze. W sezonie 1963/1964 piłkarz Orlicza Waldemar Kołacz został wybrany najlepszym zawodnikiem województwa kieleckiego w klasyfikacji "Tempa".
W połowie lat 60. w klubie nastąpił kolejny kryzys – przez dwa lata Orlicz występował w klasie B. Po uzyskaniu promocji do klasy A, zespół występował w niej do 1973 roku. Wtedy to drużyna prowadzona przez Zdzisława Włodarczyka uplasowała się na drugim miejscu i wywalczyła awans do klasy okręgowej. W sezonie 1975/1976 w barwach suchedniowskiego zespołu zadebiutował najmłodszy wychowanek w historii klubu, Mirosław Wnuk, który później reprezentował Polskę w kategoriach młodzieżowych. W 1981 roku Orlicz dotarł do finału pucharu Polski na szczeblu okręgu, a w kolejnym sezonie wystąpił na szczeblu centralnym. W pierwszej rundzie pokonał po rzutach karnych RKS Radomsko, a następnie w ten sam sposób przegrał w rezerwami Widzewa Łódź. W latach 80. drużyna zaliczana była do najlepszych w województwie kieleckim i występowała w lidze okręgowej. W 1990 roku Orlicz pod wodzą Konrada Jędryki awansował do IV ligi międzywojewódzkiej, w której rywalizował z innymi drużynami przez następne dwa sezony. Dwa lata później Orlicz uzyskał promocję, a po kolejnych trzech sezonach spadł do klasy okręgowej, by w 1996 roku ponownie awansować do IV ligi międzywojewódzkiej.
W 1998 roku odbyły się jubileuszowe obchody klubu, a w ich ramach rozegrano mecz pomiędzy Orliczem a "Orłami Górskiego". Honorowym gościem był członek Klubu Wybitnego Reprezentanta Gerard Cieślik. Drużyna został odznaczona "Srebrną Odznaką Honorową PZPN". W 2000 roku zespół awansował do nowo utworzonej IV ligi świętokrzyskiej. Również wówczas drużyna pozyskała sponsora, firmę Jezierski, która wycofała się po dwóch latach. Mimo to Orlicz należał do czołowych zespołów w lidze. W sezonie 2006/2007 suchedniowscy piłkarze dobrze radzili sobie pod wodzą nowego trenera Janusza Cieślaka i przez trzy kolejki znajdowali się na pierwszym miejscu. Ostatecznie zakończyli rozgrywki na szóstej lokacie. Trzy lata wcześniej, latem 2004 roku, Orlicz został odznaczony "Złotą Odznaką Honorową PZPN". W sezonie 2008/2009 drużyna, w wyniku reformy, znalazła się w III lidze małopolsko-świętokrzyskiej, w której występuje obecnie.
Statystyki
- Najwięcej goli: Piotr Adwent – 91
- Najwięcej meczów: Rajmund Kabała – 379
- Najwyższe zwycięstwo u siebie: Orlicz Suchedniów – Orlęta Kielce 13:0 (1973)
- Najwyższe zwycięstwo na wyjeździe: Stal Końskie – Orlicz Suchedniów 0:9 (1951)
- Najdłużej pracujący trener: Zdzisław Włodarczyk – 9 lat (197 meczów)
Inne sekcje
Orlicz Suchedniów posiada również inne sekcje. Zespół siatkarski (który istniał także w latach 1950-1954) występuje obecnie w III lidze. Od 1979 roku w klubie działa także sekcja badmintona. Wcześniej istniały sekcje: bokserska, brydża, hokeju na lodzie, kolarstwa, koszykówki, lekkoatletyki (najdłużej – w latach 1928-1985), szachowa i tenisa stołowego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz